‘Monster’ dinosaurusfossiel behoort misschien niet tot een wreed roofdierachtig roofdier

‘Monster’ dinosaurusfossiel behoort misschien niet tot een wreed roofdierachtig roofdier

Wetenschappers dachten dat ze voetafdrukken hadden gevonden van de ‘grootste vleesetende dinosaurus’ van het Trias. Nee. De trap behoorde toe aan een vlotte vegetariër.

In de jaren zestig stuitte een team van Australische mijnwerkers op een alarmerend ondergronds gezicht: sporen van dinosauriërs. De modieuze vorm van de gefossiliseerde voetafdrukken leidde er uiteindelijk toe dat specialisten het schepsel dat verantwoordelijk was voor hen kleurden als een wreed, roofzuchtig, “roofvogelachtig” monster.

Maar een gloednieuwe diepgaande analyse, die donderdag in het tijdschrift Historical Biology werd geplaatst, suggereert dat de gevolgtrekking niet meer onjuist kan zijn. Deze 220 miljoen jaar oude dinosaurus uit het Trias was geen dreigend beest dat op zoek was naar bloed.

Het veranderde in een vierbenige, lange nek, knuffelig uitziende en zachtaardige vegetarische vriend.

“Hoe meer we de vormen en verhoudingen van de voetafdruk en de impact van de teen onderzochten, des te minder leken ze op sporen gemaakt door roofzuchtige dinosaurussen,” verklaarde Anthony Romilio, een paleontoloog aan de Universiteit van Queensland in Australië en hoofdontwerper van de waarneming. verklaring.

“Deze monsterdinosaurus veranderde in eerlijk gezegd een kilometers vriendelijkere planteneter.”

Een ongebruikelijk element van de ontdekking van de mijnwerkers – net ten westen van Brisbane, Australië – was dat de afdrukken niet op de vloer lagen. Ze staken uit de eigenlijke steen boven de hoofden van de arbeiders.

“Het moet een mooi gezicht zijn geweest voor de primaire mijnwerkers in de jaren zestig om eruit te zien als grote chook-achtige voetafdrukken die uit het plafond naar beneden steken,” zei Romilio. Zijn groep leidde daaruit af dat het motief was dat de dartelende dieren in moerassig materiaal boven de mijn waren gestapt.

“Na tientallen miljoenen jaren veranderde het plantenweefsel in steenkool die door de mijnwerkers werd gewonnen om een ​​plafond van siltsteen en zandsteen bloot te leggen – compleet met de natuurlijke afgietsels van dinosaurusvoetafdrukken,” Hendrik Klein, co-auteur en fossielexpert van Saurierwelt Paläontologisches Museum in Duitsland, vermeld in een verklaring.

Hoewel de afgietsels goed bewaard zijn gebleven en voor evaluatie beschikbaar zijn, bestond er nog steeds een discrepantie tussen wat werd zodra het idee om het gedrag van de dinosaurus te zijn en wat is blootgesteld. De onderzoekers wijten het aan het gebrek aan tijdperk lager in de dag; eerdere onderzoeken hebben het beste gebruik gemaakt van 2D-referenties van de fossielen.

“Helaas konden de meeste onderzoekers van tevoren niet direct toegang krijgen tot het voetafdrukexemplaar voor zijn of haar studie, als alternatief door te vertrouwen op oude tekeningen en afbeeldingen zonder element”, definieerde Romilio.

Zijn groep maakte in plaats daarvan de oude voetafdrukken opnieuw in digitale 3D. De sporen, waarvan sommige volgens de krant een lengte van zesenveertig centimeter bereikten, groeiden uit tot het meest regelmatig bij een dinosaurusorganisatie die bekend staat als prosauropoden. Deze zachte reuzen, ongeveer vier meter lang en bijna 20 tenen (6 meter) lang, waren echte planteneters.

Dat is in vergelijking met de angstaanjagende roofdieren die deze drietenige tekens al lang worden toegeschreven aan dinosaurussen uit de Eubrontes-familie.

“Dit idee veroorzaakte lang geleden een sensatie omdat geen enkele andere vleesetende dinosaurus in de wereld die lengte over de hele lengte van het Trias benaderde,” verklaarde Romilio. De Eubrontes-familie, die meer dan 2 meter hoog is en zich tegoed doet aan vers vlees, hing ongetwijfeld niet in de gelijke grassen als prosauropoden. Behalve, mogelijk, om het avondeten te grijpen.

Hoewel het prehistorische wezen van de gedaante van vleeseter is veranderd in een milde ziel, worden zijn voetafdrukken onderhouden als een essentiële toevoeging aan ons repertoire van dinosauruskennis.

“Dit blijft een omvangrijke ontdekking, ook al is het geen enge vleeseter uit het Trias,” zei Emilio. “Dit is het vroegste bewijs dat we hebben voor dit type dinosaurus in Australië, een gat van 50 miljoen jaar eerder dan de eerste viervoetige sauropodfossielen die werden herkend.”