Tijd om onze samenleving te de-reserveren

Reserveren is geen voorrecht! Het is ook geen eer of een kwestie van trots.

Reserveren is niet minder dan een aanklacht tegen ons systeem. Een hulpmiddel voor onze politici om sommige delen van de samenleving te sussen om stemmen te verzamelen in naam van isonomie. Het sluit misschien goed aan bij het argument van ‘sociale gelijkheid’, maar het valt volledig tegen wanneer het wordt geconfronteerd met het argument ‘economische efficiëntie’.

We hebben al quota op basis van kaste om onze natie horizontaal te verdelen en nu is er ook een nieuw op geslacht gebaseerd quotum in de maak om het verder te splitsen, dit keer verticaal. Hoewel ja, kan dit reserveringssysteem niet in zijn geheel waardeloos worden verklaard. De utopische bedoeling van de makers van de grondwet vormde de basis voor deze opzet. Maar nu is het echter zijn hoogtepunt voorbij en doet het meer kwaad dan het sociale weefsel ten goede komt (Jaat andolan in Haryana & Patidar andolan in Gujarat). Het zou, net als alle andere verouderde systemen, moeten worden weggegooid in plaats van er meer aan toe te voegen.

Concurreren met wereldwijd gevestigde merken

Een land als India, dat ervan droomt te concurreren met wereldwijd gevestigde merken en in de nabije toekomst een supermacht te worden, kan het zich niet veroorloven te worden gedicteerd door een zo regressief systeem als dit. Onze natie, die over een paar jaar officieel de jongste natie ter wereld zal zijn, moet de reserveringsideologie afschaffen als het zijn ‘supermachtdroom’ wil laten uitkomen.

Het doel van onze huidige en toekomstige regimes moet uitsluitend gericht zijn op economische efficiëntie en een betere kwaliteit van de menselijke hulpbronnen die met name in overheidsdiensten worden ingezet, zodat onze publieke sector floreert.

Maar helaas! Het valt niet mee om een etablissement, waarvan de fundamenten zo stevig zijn, in één keer neer te halen. Maar toch, zo niet volledig & onmiddellijk, is er zeker veel ruimte voor improvisatie. Zoals de opvoeder-reformist Sonam Wangchuk suggereerde waarin hij zegt dat slechts één generatie het voordeel van quota mag krijgen. Of we kunnen steeds verder gaan en beginnen met het uit de wereld halen van bepaalde sectoren die van vitaal belang zijn voor de economie, zoals geneeskunde en onderwijs.

Bekwaamheid en potentieel

Dit zijn de tijden waarin alleen bekwaamheid en potentieel het belangrijkste criterium zouden moeten zijn voor iemand om geschikt te zijn om de hoogste rangen te bekleden. Of het nu een Dalit, een moslim of een vrouw is, laat niemand deze eigenschappen gebruiken als krukken om hoger in zijn/haar carrière te klimmen.

Over de Women’s Reservation Bill gesproken, gendergelijkheid kan niet worden bereikt met slechts 33% zetels voor vrouwen in het parlement. Als gendergelijkheid is wat ze echt willen, dan moet het aandeel worden verhoogd tot 50%. 50% mannen en 50% vrouwen is wat gendergelijkheid eigenlijk zou definiëren. Naar mijn mening zijn vrouwen capabel genoeg om een niche voor zichzelf uit te spitten, of het nu politiek is of een ander veld. En daarnaast zijn er tal van andere manieren om de participatie van vrouwen te bevorderen.